° 1917 - Heule / + 2020 Marke
Frida Laverge werd geboren in Heule op 5 december 1917 en overleed in Marke op 27 februari 2020. Ze was de langst levende Kortrijkse verzetsstrijder. “Mijn naam schrijf je zonder ‘e’, anders krijg je de Duitse versie”, zei ze resoluut.
Ze kwam via haar man Omeer Vandemeulebroucke in aanraking met het verzet en werd lid van het Onafhankelijkheidsfront, één van de belangrijkste Belgische verzetsorganisaties. Ze was actief betrokken bij Solidariteit, een dienst binnen het Onafhankelijkheidsfront. Solidariteit zorgde voor de nodige middelen voor iedereen die in nood verkeerde: Joden, werkweigeraars en andere onderduikers en vooral familieleden van gearresteerde verzetslui.
De Eerste Wereldoorlog had ze niet bewust meegemaakt. Haar ouders hebben erover verteld. Haar vader verloor een been door het toedoen van de Duitsers. Dat heeft het gezin erg gefrustreerd. De rancune die ze voelde tegenover de vijand motiveerde haar om haar steentje bij te dragen tot het verzet.
Ze was een echte waaghals. Op een keer moest ze wapens smokkelen. Hiervoor gebruikte ze haar kinderwagen, zo’n diep ouderwets model. Bovenop de wapens lang de oudste zoon, Gilbert, de enige die toen al geboren was.
Verder publiceerde ze ook artikels onder de naam ‘Hilda’ in enkele sluikbladen. Ze luisterde naar de Engelse posten en schreef tenslotte over alles wat niemand mocht weten van de Duitsers: waar ze zaten, wat ze uitvoerden en hun verliezen en winsten. Ze zette de radio zeer stil, want ze was bang om verklikt te worden. Bovendien maakte ze deel van de Britse Intelligence Service, alle informatie over militaire bewegingen speelde ze aan deze organisatie door.
Haar teksten gingen later naar het Verzetsmuseum van Brussel, samen met de stencilmachine die ze gebruikte. Frida wist maar al te goed wat ze op het spel zette. Thuis werden de gordijnen altijd gesloten. Zij is verschillende keren verhuisd met die loodzware stencilmachine en kwam zo telkens terecht bij andere mensen van het verzet. Bij valavond sloop ze het huis uit met de pamfletten in een boodschappentas en daarbovenop een aantal boodschappen.
“Wij wilden gewoon dat iedereen de juiste informatie te horen of te lezen kreeg. De pers kon geen eerlijke berichtgeving meer brengen. Terwijl de mensen toch recht hadden op de waarheid?”
Ze werd erkend als verzetsstrijder en na de oorlog werd haar de graad van luitenant toegekend.