° 1968 - Kortrijk
huidige woonplaats: Marke
Al in Lieve’s kinderjaren was duidelijk dat een ingekleurde streep op een kaart slechts een kunstmatige indeling van een streek weergeeft. Een grens hoeft immers niet alleen maar in te perken. Opgroeien op Sint-Anna en school lopen op de Rodenburg, zich engageren in de Markse Chiro …
Reeds heel jong was de wereld haar thuis, met verhalen van haar nonkel-pater missionaris uit (toen nog) Zaïre. Als medewerker van de Markse Wereldwerkgroep werd Lieve’s interesse in en respect voor andere culturen uitgebreid en aangesterkt. Haar aandacht voor vrede en ontwikkelingshulp van 11.11.11. vormden haar grondstroom.
Een vakantie lang meewerken bij nonkel-pater in Zaïre en een kennis opzoeken die in Kenia werkzaam was bij Artsen Zonder Grenzen, deden haar nadenken over een mogelijke toekomst buiten de grenzen van Belgie. Andere culturen stralen een eigen rijkdom uit, ook die bevolking heeft gelijke rechten op gezondheid, veiligheid of een menswaardig leven. Lieve was er van langsom meer van overtuigd dat ze als ergotherapeute een zinvolle bijdrage wou leveren om onrechtvaardige toestanden te helpen veranderen, vooral voor mensen met een beperking.
Als 28-jarige vertrok Lieve met de NGO Handicap International naar Angola, een Afrikaans land dat net een 20-jaar durende en bloedige burgeroorlog tussen het oude communistische regime en de verzetsbeweging UNITA achter de rug had. In het land lagen zo’n 8 tot 10 miljoen landmijnen verspreid die in grote gebieden landbouw en transport onmogelijk maakten en de economie letterlijk ondermijnden. Terwijl het vredesproces nog op gang komt zet Handicap International zich in om slachtoffers van landmijnen te leren leven met de nieuwe realiteit van hun beperking. Lieve komt er terecht in een geïmproviseerd revalidatie-centrum, opgezet in containers waar ze werk maakt van het vormen van lokale therapeuten (waardoor op termijn mensen van ter plaatse het werk kunnen overnemen) en het leiden van een atelier waar kunstbenen worden vervaardigd in het kader van integratie van mensen na een amputatie. Gezien haar project ligt in een gebied dat in handen is van de verzetsbeweging zal Lieve met hen moeten onderhandelen, en contacten onderhouden met andere NGO’s die werkzaam zijn in het gebied.
Dergelijke projecten zijn vaak tijdelijk. Toch blijft Lieve ervoor gaan en doet ze wat ze moet, al meer dan 25 jaar. Via jobs bij verschillende NGO’s doorkruist ze midden Afrika (Congo) en Azië (Cambodja, China, Laos, Sri Lanka, Thailand en Vietnam).
Sinds 2018 is Lieve vanuit UNICEF (het Kinderfonds van de Verenigde Naties) mee-verantwoordelijk voor het uittekenen van een beleid in 28 landen in Zuid-Oost-Azië en de Pacific, dat zich richt op het ondersteunen van kinderen om op te groeien met gelijke rechten en zich ten volle te mogen ontwikkelen. Dit geldt dus ook voor de meer dan 41 miljoen kinderen met een beperking in die regio.
Anders dan haar werk in Angola of Cambodja waar ze met individuele mensen werkte, houdt Lieve’s verantwoordelijkheid nu in dat ze overheden ondersteunt in het uitwerken van beleids- en aktieplannen waarbij wetten en omstandigheden gecreëerd worden waarin kinderen met een beperking kunnen opgroeien, met toegang tot kwaliteitsvolle basisgezondheidsdiensten, tot inclusief onderwijs, tot veilige schuilplaatsen en aangepaste dienstverlening in tijden van gewelddadig conflict zoals dat in Myanmar of natuurfenomenen als orkanen die de eilanden in de Stille Oceaan (Pacific) bedreigen.
In 2023 verhuisde Lieve met haar dochter naar Marke, van waaruit ze binnenkort een nieuwe verantwoordelijkheid zal opnemen binnen UNICEF, om ook binnen de Europese Gemeenschap en andere regios in de wereld de inclusie van mensen met een beperking hoger op de agenda te plaatsen.