° 1955 - Kortrijk / + 2016 - Marke
Martine Capet is geboren en getogen in Kortrijk, Kortrijk-Centrum. Haar ouders, Pierre Capet en Minou (Germaine Delrue) waren zelfstandigen. Ze had een broer en 3 zussen. Haar vader hielp zijn moeder in haar groenten- en fruitzaak en handelde zelf in kaas, conserven en wijn.
Haar moeder kreeg de smaak te pakken in de Kortrijkse corsetterie van haar tantes Marie & Hélène Esquenet. Lingerie mocht mooi maar vooral comfortabel zijn. Huis Capet werd geopend, eind jaren 40. Minou sterft vrij jong (1967) en Pierre zet de winkel verder met een aantal winkeldochters.
Na haar middelbaar (OLV-Vlaanderen) ging Martine voor een regentaat (Wiskunde, Fysica en godsdienst). Eens afgestudeerd begon ze de ene interim na de andere aan elkaar te rijgen. Eind 1977 begon ze eerst als vrijwilligster, later als inwonend verantwoordelijke te werken in Oikonde (een opvanghuis voor vrouwen). Periode waarin ze haar man, Rik De Smet, leerde kennen (die in hetzelfde opvanghuis voor mannen werkte).
Na hun huwelijk kwamen ze in Marke wonen. Voor haar was het om het even, hij was al enkele jaren actief in Marke. De keuze was snel gemaakt. Twee zoons volgen snel. Elk jaar opnieuw voelt ze het vanaf halfweg augustus te kriebelen om een bijkomende opleiding te volgen. Ze gaat voor psychologie (VUB).
Meehelpen in Huis Capet ging haar goed af en was een evidentie.
Toen ook haar pa terminaal ziek werd, moesten keuzes gemaakt worden. De winkel in Kortrijk zou worden uitverkocht en verhuisd naar Marke, de Markekerkstraat 43 (1985).
Van meetaf aan stelde Martine duidelijk dat de winkel zeer nauw aan haar hart lag, haar kinderen nog meer. Tegen alle ongeschreven plaatselijke regels en wetten in, zou ze de winkel niet openhouden op zondagmorgen en sluiten op maandagmorgen. Daar hadden zij noch haar gezin iets mee. De zondag werd iets ‘heiligs’, nu ja een ‘rustdag’. Soms moet je de klanten wat opvoeden. Jaren later zag je dat collega-winkeliers haar hierin volgden.
Haar aanpak werkte aanstekelijk. Zowel de winkel als het gezin hadden meer ruimte nodig, waardoor gezocht werd naar een groter pand. De verhuis naar de ‘31’ (ook Markekerkstraat) werd een feit (1990). De 2 jongste zonen zouden ook hun plaats krijgen.
Toen de winkel nog in Kortrijk was, werd bijzondere aandacht besteed aan het helpen, het begeleiden van vrouwen na een borstoperatie. Een gevoeligheid waarin Martine zich met een evidente finesse in bekwaamde. Een gevoeligheid die voor steeds meer vrouwen nodig is.
In 2013 kreeg ze zelf het verdict: borstkanker. Drie jaar later werden uitzaaiingen haar fataal.