Sterke vrouwen achter de toog

Julia en Nelle vind je meestal achter de toog van hun eigen zaak. Ook Maaike en Zoë staan vaak achter de bar. Deze dames kozen bewust voor een carrière in de horeca. Die keuze komt met uitdagingen, maar geeft ook heel veel voldoening. Tijd voor meer vrouwen achter de toog?

Internationale Vrouwendag

Op zaterdag 8 maart is het Internationale Vrouwendag. Zo’n dag is nog altijd broodnodig, want ondanks veel inspanningen blijft genderongelijkheid bestaan. Taken worden nog altijd ongelijk verdeeld tussen mannen en vrou­wen, zowel thuis als op het werk. Naar aanleiding van de Vrouwendag laten wij vier dames aan het woord. Maaike, Zoë, Julia en Nelle werken in een sector die traditioneel als een mannenwereld wordt gezien, maar daar komt stilaan verandering in. Zij zijn daarvan het levende bewijs.

Sociaal contact

Julia Roelstraete (27) baat al zes jaar koffiebar Julia’s uit op het Stationsplein. “Ik werkte als jobstu­dent al in een koffiebar en waagde op mijn 21e de sprong in het diepe. Ik ben een heel sociaal iemand en ik heb graag veel prikkels. Ik hou ervan als er veel werk is en de tijd voorbijvliegt. Ik voel me vreemd genoeg pas moe na een kalme dag.”

Nelle Vanleeuwen (46) is de eigenaar van Muziekcafé HOF, dat zich in Muziekcentrum Track aan het Conservatoriumplein bevindt. “Tot mijn veertigste werkte ik in de sociale sector. Het was tijd voor iets anders, maar ik wilde het sociale contact niet opgeven. Een avontuur in de horeca leek me een logische stap.”

Al doende leert men

Zoë Nuñez (28) werkt ook in HOF. Zij is er barvrouw. “Ik heb een Vlaamse mama en een Argentijnse papa. Enkele jaren geleden kwam ik voor het eerst in België wonen. Ik startte in 2019 in Pand.A en bleef toen het HOF werd. Eigenlijk had ik geen ervaring in de horeca, maar als je in een goed team terechtkomt, leer je heel snel bij. De mensen van HOF zijn intussen als familie voor mij. We kunnen met alles bij elkaar terecht en vertrouwen elkaar blindelings.”

Maaike Franssen (31) is barvrouw in café Dudu in Heule. “Je moet natuurlijk wel over een aantal basiseigenschappen beschikken om in de horeca te werken. Eerst en vooral mag je niet vies zijn van hard werk en late uren. Je moet snel oplos­singen kunnen vinden als het eens fout loopt. Je moet zeker ook een teamspeler zijn. En je moet goed met mensen kunnen omgaan. Al kan je die skills met de jaren wel bijschaven.”

Samen veilig

Julia: “Mijn zaak ligt aan het Stationsplein. Ik heb veel pendelaars als klanten. Ik zie ze graag bezig. Recent nog merkte ik twee mensen op die regelmatig afspraken in Julia’s. Ik zag de liefde ontluiken en denk dat ze intussen een koppeltje 

zijn. Zelf leerde ik ook mijn lief kennen door mijn zaak. Hij leverde groenten en fruit. Tegenover die mooie verhalen, heb je natuurlijk ook soms minder leuke momenten. ‘s Morgens ga ik al vroeg open. Er wandelt dan al eens een verloren ziel binnen met een glas te veel op. Ik probeer altijd rustig te blijven. Pas als die persoon mijn klanten of personeel lastigvalt, zet ik die kordaat buiten. Als uitbater ben je verantwoordelijk voor de veiligheid, maar ik ben er zeker van dat de klanten mij in geval van nood ook zouden helpen.”

Maaike: “Bij Dudu gebeurt het soms dat een tooghanger bij sluiting niet naar huis wil. Alhoewel ik zeker mijn ‘mannetje’ kan staan, maakt een mannelijke collega vaak toch meer indruk. Aan de andere kant merk je dat een vrouw achter de toog ook voor een gevoel van vertrouwen zorgt. Vrouwelijke klanten gaan sneller een probleem aankaarten bij een vrouw achter de toog, dan bij een man. Meer vrou­wen achter de bar, zou dus voor een veiliger gevoel in het uitgaans­leven kunnen zorgen.”

Café als bindmiddel

Maaike: “Ja, je hebt uiteraard soms eens ergernissen als barvrouw. Voor de ene is de schuimkraag op zijn pintje te dik en voor de andere te dun. Sommige mannen leggen graag uit hoe je het perfect moet doen: de mansplainers. Maar je mag je niet laten ontmoedigen door die ene negatieveling. Daartegenover staan talloze hartverwarmende verhalen. Onlangs begon een man spontaan met mij te praten over het overlijden van zijn vrouw. Het betekende veel voor hem dat hij zijn hart eens kon luchten. Ik was er enorm van aangedaan. De dikke knuffel op het einde van het gesprek deed ons allebei deugd.”

Nelle: “Veel cafés verdwijnen. Ze zijn nochtans zo belangrijk voor het sociale leven van velen. Mensen komen er voor ontspanning, plezier en samenzijn. We krijgen veel vriendengroepen over de vloer. Maar er zijn evengoed vaste klanten die alleen langskomen. Zij weten dat ze hier contact kunnen maken: met andere klanten of met ons.”

Zoë: “Bijna al mijn vriendschappen in België zijn ontstaan in de horeca. In de eerste plaats zijn dat mijn colle­ga’s. Je spendeert lange dagen samen met hen. Als er iets scheelt, kan je het niet verbergen voor elkaar. Je leert mekaar daardoor écht kennen. Daar­naast ontstaan er ook veel vriend­schappen met klanten. En natuurlijk ook tussen klanten onder elkaar. Dat is echt mooi om te zien.”