Jan* is een Kortrijkzaan die zo’n 20 jaar lang op straat leefde. Sinds kort heeft hij via De Poort een woning waar hij regelmatig slaapt. Toch kan Jan moeilijk afscheid nemen van het leven op straat. We troffen hem aan op een Kortrijks pleintje, waar hij voor SIEN. zijn verhaal deed.
*Jan is niet de echte naam van onze getuige, die liever anoniem zijn verhaal wou doen.
Ieder zijn verhaal
“Ik ben lang geleden dakloos geworden door een relatiebreuk. Na zo’n breuk krijgt de ene partner soms bijna alle voordelen en bezittingen, en blijft de andere met weinig achter. Ik ben ervan overtuigd dat dakloosheid iedereen kan overkomen. Er moet maar één iets misgaan: een scheiding, een zakenman die een verkeerde beslissing neemt, … Met de klap sta je op straat. Een miljonair kan morgen in hetzelfde straatje eindigen. Iedere dakloze heeft zijn eigen verhaal.”
Hulp vragen
“In het begin van mijn dakloosheid wist ik niet goed waar ik terecht kon. Ik was niet op de hoogte van het aanbod van de verschillende diensten voor hulpverlening. Ik wou ook eerst geen hulp aanvaarden, omdat ik alles zelf wou oplossen. Ik kon toen wel afwisselend bij vrienden slapen.
Op de duur vraag je toch hulp. Je kan het niet blijven volhouden om alles alleen te doen of om telkens bij vrienden te slapen. Je wordt ook een dagje ouder. Als je moeilijkheden hebt om te slapen, denk je op de duur niet meer zo helder.
Nu maak ik gebruik van de diensten voor hulpverlening. In verschillende wijkcentra ga ik gratis douchen. Dat is mogelijk met een extra sociaal tarief, dat je kan krijgen via het OCMW. Met datzelfde tarief was en droog ik mijn kleren voor € 1,50. Tijdens de coronaperiode zetten het CAW en de wijkcentra een tijdelijke werking op voor daklozen. Daar kon ik ook eten.”
Leven op straat
“Ik heb een leven met de straat, en de straat heeft een leven met mij. Onder daklozen leeft er veel vriendschap, al zijn er ook wel eens conflicten. We hebben ons eigen wereldje. Iedereen kent iedereen. We zorgen goed voor elkaar en tonen nieuwe daklozen de weg.
Toch is het leven op straat niet altijd gemakkelijk. Soms is het gevaarlijk. Er zijn ook periodes waarin het minder gaat. We worden geconfronteerd met dezelfde problemen als wie een ‘gewoon’ leven leidt. Bijvoorbeeld alcoholmisbruik, dat komt voor in alle lagen van de maatschappij. Op straat is alles ook twee keer zo duur. Omdat we geen koelkast hebben, moeten we ons eten per stuk kopen. Dan betaal je meer.”
Verkeerd beeld
“Velen hebben een verkeerd beeld van daklozen. Ze zien ons op straat een pintje drinken en trekken daar meteen conclusies uit. Terwijl verderop andere mensen gewoon op het terras van een café iets drinken. Dat is dan wel ‘normaal’.
Mensen denken vaak dat we al onze vuiligheid zomaar laten liggen. Maar niet alle dak- en thuislozen zijn hetzelfde. Er zijn ook daklozen die hun afval oprapen en de buurt netjes houden.”
Een thuis
“Sinds kort heb ik via De Poort een huis waar ik regelmatig slaap. Dat is voor mij enorm wennen. De straat is mijn thuis.
Als je geen adres hebt, heb je ook geen inkomen. Nu is dat wel het geval. Ik krijg een werkloosheidsuitkering, OCMW-steun en een ziekte-uitkering.”
De toekomst
“De overgang naar een nieuw leven verloopt niet altijd simpel. Je moet geduld hebben vooraleer je leven verandert. Je moet compromissen sluiten. In het begin lukt dat niet. Je bent kwaad op iedereen, gefrustreerd. Eens dat gevoel gezakt is, gaat het beter.
In de toekomst hoop ik mijn huisje te behouden en een leven uit te bouwen met mijn vriendin. Ik kook graag. Thuis kan dat op mijn eigen tempo.”
Meer info
Stad Kortrijk en het CAW hebben in de Tuighuisstraat 40 een nachtopvang. Die is het hele jaar open. Mensen zonder dak boven hun hoofd kunnen er terecht voor de 4 B’s: brood, bad, bed en begeleiding.