“We hebben met BP te maken. Brute Pech”
Maité Vandenbussche is pas 13 jaar, maar heeft al veel meegemaakt. De geboorte liep niet zoals gepland, ze kreeg af te rekenen met een tumor ... Toch laat ze zich niet doen. Daarbij krijgt ze veel steun van mama Lies (47) en papa Chris (56). “Ik hou me het liefst bezig met muziek”, vertelt Maité.
Maité: “Ik zit nu in het tweede jaar sociale en technische vorming aan RHIZO. Ik zou binnen enkele jaren graag de opleiding jeugd en gehandicaptenzorg volgen. Niet om in de zorg te staan, maar wel in een ondersteunende rol omdat ik zelf al heel wat meemaakte.”
Lies: “Maité werd te vroeg geboren, op 31 weken al. Ze woog 1,44 kilogram en ze had klompvoetjes. Wat later kreeg ze ook nog eens twee klaplongen en had ze drie keer een bloedtransfusie nodig. Veel weet ik niet meer van die periode. Bij de geboorte deden zich veel complicaties voor en ik heb toen ook voor mijn leven moeten vechten.”
“In 2006 en 2007 werd Maité geopereerd aan haar klompvoetjes. Alles in één keer doen kon niet omdat haar longen het niet zouden aankunnen. Nadien volgde nog een correctie aan de tenen. Maar ook dan was er twijfel of ze goed zou kunnen stappen. Dat was onterecht: onze moedige meid kon aan 14 maanden stappen!”
Chris: “We hadden de ene tegenslag na de andere. Op een bepaald moment werd het me te veel. Ik ben christelijk opgevoed, maar heb toen uit frustratie het kruisbeeld dat in ons huis hing kapot geslagen. Intussen hangt er wel weer een kruisbeeld in onze living. Eentje uit Lourdes. Ik ga ook elk jaar naar de grafkapel van Broeder Isidoor. Ik ging er als klein manneke al naartoe met mijn grootmoeder en put moed uit mijn jaarlijks bezoekje. Toen in 2017 bleek dat Maité een tumor in haar been had, ben ik ook meteen op mijn fiets gesprongen naar Broeder Isidoor.”
Lies: “Net ervoor hadden de dokters gezegd dat Maité scoliose had en daardoor een korset moest dragen. Maar ze bleef pijn hebben in haar rechterbeen. De orthopedist heeft dan gezien dat ze een tumor in haar scheenbeen had. Enkele dagen later al werd Maité geopereerd in het UZ Gent.”
“We kregen al een aantal keer de vraag hoe het komt dat we als gezin blijven vechten. Simpel: omdat het om BP gaat, zoals de dokters ons al verschillende keren zeiden. Brute Pech. Maité geeft ook de moed niet op. Ze maakte al veel tegenslagen mee, maar blijft positief. Ook al is dat heel lastig. Met Halloween, bijvoorbeeld, gingen we naar een spookhuis. Na 40 minuten aanschuiven bleek dat het spookhuis niet toegankelijk was voor minder mobiele mensen. Maité kan wel stappen, maar niet zo lang. Aangezien je in het spookhuis ook veel moest draaien en keren, kon ze niet naar binnen. Die blik die ze toen in haar ogen had ... Mijn hart brak.”
“Maar na elke tegenslag herpakt ze zich. Evident is dat niet. Zeker niet omdat ze ook met vooroordelen moet afrekenen. Maité ziet eruit als een gewoon persoon, maar kan een aantal zaken minder goed of niet. Bij veel mensen dringt dat niet door.”
Maité: “Ik probeer zelf altijd positief te blijven en heb heel veel steun aan mijn ouders, mijn broer en zus. Ik ben ook recent tante geworden van Henri, fantastisch. Het liefst hou ik me bezig met muziek. Ik speel keyboard en ukelele. Ik leerde dat via YouTube. Ik heb ook al eigen nummers geschreven. Inspiratie haal ik uit mijn omgeving. Mijn mama en papa zeggen dat mijn muziek donker is, maar zelf blijf ik positief. Er zijn nog mensen die ergere dingen meemaken.”
