“Vier jaar geleden flakkerde de liefde weer op”
Martha Xucunostli (42) belandde in Kortrijk door de liefde. Haar partner Jürgen leerde ze 25 jaar geleden kennen in Mexico, maar daarna verloren ze elkaar uit het oog. “In 2017 hebben we elkaar teruggevonden en nu zijn we dolgelukkig samen”, zegt ze.
“Ik ben opgegroeid in het Mexicaanse Oaxaca. Ik ben trots op mijn Azteekse naam die uit het Nahuatl komt. Dat is de taal die de oorspronkelijk inwoners van Mexico spraken. Xucunostli verwijst naar de nopal cactusvijg xokonochtle. Er zijn trouwens niet zoveel mensen die een Azteekse naam hebben. Tijdens de kolonisatie van Mexico door Spanje werden veel namen verspaanst.”
“Ik ben in Kortrijk beland door de liefde. Toen ik 16 jaar was, ontmoette ik Jürgen. Hij trok met zijn mama door Mexico. Jurgen was anders dan de jongens die ik kende. Hij toonde veel respect. Van het ene is toen het andere gekomen. Hij en zijn mama zijn een tijdje bij ons gebleven. Het was een mooie tijd, al was er een taalbarrière. Ik sprak een beetje schoolengels, hij een beetje Spaans. (lacht) Gelukkig is de taal van de liefde universeel.”
“Die liefde heeft me gemotiveerd om Engels en Frans te leren. Enkel zo kon ik brieven schrijven en lezen toen Jürgen naar België was teruggekeerd. Voor mijn 17e verjaardag kreeg ik dan een reis naar België cadeau. Zo hebben we elkaar teruggezien, in Kortrijk. We bezochten dan ook onder meer Brugge en Parijs. Dat we met mijn oma en zijn mama chaperonnes mee hadden, was geen probleem.”
“Nadien is het contact met Jürgen verwaterd. Ikzelf ben toerisme gaan studeren in Cancun. Na een jaar als au pair in Frankrijk ben ik in Mexico aan de slag gegaan in de toeristische en socio-culturele sector. In 2016 werd ik in Cancun directeur van de sociale diensten van het beurzencentrum. Eindelijk had ik het gevoel dat ik mijn leven op orde had. Tot Jürgen en ik weer in contact kwamen... Onze liefde flakkerde weer op, al was ze anders. Het was geen kalverliefde meer.”
“Ik verhuisde begin 2017 definitief naar Kortrijk. Door de Leie voelde ik me hier meteen goed. Ik ben vlak bij een rivier, de Papaloapan, opgegroeid. In het Nahuatl betekent dat de rivier van de vlinders. Het eerste liedje dat Jürgen me hier liet horen, was Vis in de Leie van Johny Turbo. Prachtig. Er zwemt ook vis in de Leie. Ik hoop dat dit in de Papaloapan ook ooit weer zo is. De rivier is erg vervuild, wat heel spijtig is.”
“Natuurlijk mis ik Mexico. In de eerste plaats mijn familie en vrienden. Plus zwemmen aan de Mexicaanse Caribische kust. Er is ook een groot verschil wat betreft klimaat en eten. In Mexico is het een stuk warmer en kan je op de markt lekker tropisch fruit en verse zeevruchten kopen. En dan is er natuurlijk nog de compleet andere taal. (lachje) ‘Waar ben ik aan begonnen?’ dacht ik toen ik mijn eerste les Nederlands volgde.”
“Toen ik hier kwam wonen, wou ik snel aan het werk gaan. Maar mijn Nederlands was toen nog niet goed genoeg om te werken in de toeristische sector. Dat maakte me triest. Maar ik ben niet bij de pakken blijven zitten. Ik heb Nederlands gevolgd in het volwassenenonderwijs en leerde de taal ook beter als vrijwilliger bij Kortrijk Aan Culturen en het Willemsfonds. Ik vermeld eveneens graag de taalcafés van de vzw Open Deur waar je als anderstalige jouw Nederlands kan oefenen.”
“België en Mexico hebben natuurlijk ook dingen gemeen. Denk maar aan chocolade. Of verschillende bevolkingsgroepen. In Mexico zijn dat er zelfs 62. Ik vind dat multiculturaliteit verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Plus empathie, zich inleven in de situatie en gevoelens van anderen. Daarom moeten we hier, en in Mexico, zoeken naar wat ons verbindt. Niet waarin we verschillen.”
“Vandaag ben ik dankbaar voor alle uitdagingen die ik in Kortrijk voorgeschoteld krijg: Nederlands leren, mijn rijbewijs halen en mijn eigen onderneming uitbouwen. Ik ben in juli 2019 gestart met Love Mexico. Ik breng het authentieke verhaal van mijn land. Zijn cultuur, zijn natuur, zijn producten ...”
