“Genezen van mijn ziekte kan niet, ik moet ermee leren leven”
Seda Virabian is 33 jaar en baat in de Overleiestraat Seda’s Bloemenatelier uit. Toen ze 10 jaar was, verhuisde ze met het gezin van Armenië naar België. Bezig zijn met planten geeft Seda de kracht om te vechten tegen de auto-immuunziekte FMF. “Mentaal gezond blijven is dé uitdaging”, vertelt ze.
“Mijn ouders beslisten 23 jaar geleden om Armenië te verlaten. Het was er te gevaarlijk geworden. Zo zijn we in Kortrijk terechtgekomen. In het begin was het niet gemakkelijk op school: er bestonden toen nog geen onthaalklassen voor anderstalige nieuwkomers. Maar het is mijn broers, zussen en ikzelf gelukt om snel Nederlands te leren en ons te integreren.”
“Mijn mama leerde Nederlands met haar Bijbel. Ze kocht een exemplaar in het Nederlands en las daarna de teksten in afwisselend het Armeens en Nederlands. Een mooie manier om een taal te leren, niet? Haar Bijbel is nu trouwens te zien in het BELvue Museum in Brussel. Net als mijn mama ben ikzelf ook erg gelovig. Ik put er veel kracht uit.”
“We zijn uit Armenië gevlucht voor een vijand die zichtbaar was. Nu worden we al een tijdje geconfronteerd met corona, een onzichtbare vijand. Eentje die ons in ons kot heeft doen vluchten. Maar het is ook een vijand die mensen nog altijd onderschatten. Nochtans veroorzaakt die veel schade en vechten mensen over de hele wereld ertegen.”
“Ook ik had natuurlijk liever gehad dat er geen uitbraak van corona was geweest. Mijn bloemenatelier is nu al een tijdje gesloten en ik doe geen online bestellingen. Ik heb nochtans al veel vragen gekregen. Klanten willen mij echt ondersteunen. Maar ik blijf bij mijn beslissing. Dit is een geval van overmacht. Ik behoor namelijk tot een van de risicogroepen.”
“Een aantal jaar geleden heb ik te horen gekregen dat ik lijd aan Familiaire Mediterrane Koorts of FMF. Dat is een auto-immuunziekte waarbij je lichaam zelf ontstekingen veroorzaakt. Je krijgt dan last van pijn in de borstkas, buik en gewrichten. Zelfs ontstekingen van het hart en het hersenvlies zijn mogelijk. Genezen van FMF kan niet, je moet ermee leren leven.”
“Toen ik die diagnose kreeg, was dat een serieuze klap. Maar ik wou niet bij de pakken neerzitten. Voor mezelf en zeker ook voor mijn gezin. Ik heb drie kinderen en wou hen tonen dat ik blijf vechten. Op fysiek vlak heeft de ziekte veel nadelen en dan is het belangrijk om mentaal sterk en gezond te blijven. Als je dat niet lukt, dan sta je er niet goed voor.”
“Ik ben daarom blijven werken als administratief medewerkster. Tot het niet meer ging. Maar stilzitten is niets voor mij en ik ging op zoek naar een nieuwe uitdaging. Twee jaar geleden ben ik daarom een eigen bloemenzaak begonnen. Iedereen ziet graag bloemen én ik ben zelf gepassioneerd door planten. Na een pop-up en een hoek in conceptstore Malmo heb ik nu mijn eigen vaste stek. In verschillende kleine stapjes heb ik bereikt wat ik wou.”
“Mijn bloemenatelier is op vrijdag en in het weekend open en zou ik allesbehalve klassiek noemen. Ik hou bijvoorbeeld van wildboeketjes en boeketjes borduur. Dat zijn boeketjes waarbij droogbloemen op tule worden bevestigd. Ik geef ook workshops. Zo krijg ik regelmatig dames op bezoek die een vrijgezellenavond beleven. Dan maken we haarkransen. Het leuke is: af en toe zie ik op straat iemand een haarkrans dragen die tijdens een van mijn workshops werd gemaakt.”
“Net als veel anderen hoop ik dat de coronacrisis snel voorbij is. Als risicopatiënt heb ik alvast extra voorzorgsmaatregelen genomen. Al ben ik zelf niet meer bang van de dood. Ik heb wél schrik om mijn geliefden te moeten achterlaten. En om een bron van besmetting te zijn. Daarom blijf ik thuis. Ik kom enkel buiten om boodschappen te doen en met het gezin te wandelen. Het is belangrijk om tijd te maken voor elkaar en voor jezelf. Ik hoop dat iedereen dat de afgelopen weken deed.”
