°1943 - Marke
huidige woonplaats: Marke
Trees maakt meteen duidelijk dat ze geen mens is van veel woorden. Ze werkt veel en graag. Voor de verenigingen, de gemeenschap.
Toch maakt ze tijd om haar verhaal te brengen.
Trees is in volle oorlogstijd geboren en is de oudste van 3. Haar vader was vlashandelaar. Haar moeder was behoorlijk modern voor die tijd. Zij wilde dat haar dochter kon verder studeren. Na het lager middelbaar in Marke ging ze (als intern) naar de normaalschool in Sint-Amandsberg. Haar moeder was vrij lang ziek en stierf jong aan 47 jaar (1962). Trees studeerde het jaar voordien af en kon meteen beginnen in de meisjesschool in Marke. Toen haar moeder stierf was het werken, werken geblazen. Als oudste dochter zou ze zorgen voor het huishouden waarin vader, broer en zus en oom Gilbert. Niet veel later kwam haar jongere zus om in een verkeersongeval.
Intussen leert Trees haar toekomstige man (Willem Deraedt) kennen. Ze huwden in 1966 maar bleven wonen in het ouderlijk huis. In die periode kwamen er 3 kinderen (Ann, Kris en Luc). Tien jaar later verhuisden ze naar hun woning, het huis dat ze naast de ouderlijke woning hadden gebouwd.
Trees behoorde tot de eerste generatie getrouwde vrouwelijke onderwijzers. Bovendien was het de periode van de overgang naar het gemengd katholiek onderwijs. In die periode nam ze (ad interim) de directietaak over van zuster Anselma in de meisjesschool. De overgang naar gemengd onderwijs verliep niet zonder slag of stoot. Toch kon (uiteindelijk) een overeenkomst worden bereikt waarbij het kleuter en de jongste 3 leerjaren (jongens en meisjes) terecht konden in de Kloosterstraat. Het vierde, vijfde en zesde leerjaar kreeg gemengd les in de broedersschool in de (Marke-)Kerkstraat (op vandaag de Krinkel – waar jeugdbewegingen thuis zijn). Adriën Theys werd de nieuwe directeur waardoor Trees terug kon naar haar tweede leerjaar om vanaf het volgende leerjaar taakleerkracht te worden.
De periode waarin ze directeur was heeft haar wereld open gegooid. Er was niet alleen de verantwoordelijkheid met veel vergaderingen en meer afwezigheid thuis. Haar meer-publieke leven leidde ertoe dat ze betrokken werd bij de werking van de Kinderboerderij en het opzetten van de Hoevefeesten.
Ze vond al snel aansluiting bij het Feestcomité van de Kloosterstraat (met de plaatselijke Sinksenfeesten opgestart in 1947) en nam de fakkel over van voorzitter Roger Naert (1997). Hoewel er verschillende redenen waren, gaf corona de doodsteek aan het Feestcomité. Bij de start waren er nog 7 cafés in de Kloosterstraat. Op vandaag zijn daar de school, het rustoord, een kinderopvang. Daar vind je nauwelijks vrijwilligers die zich willen inzetten. Bovendien is ook de concurrentie met de Kortrijkse Sinksenfeesten moordend.
Tijdens de covid-periode ‘was je als senior een gevaar’, waardoor ze geen leesmoeder meer kon zijn op school. Maar niet getreurd … Via haar dochter is ze (al een behoorlijke poos) betrokken geraakt bij de Markse volleybalclub Mardavo, achter de toog of (indien nodig) als scheidsrechter. Het houdt haar jong!
Kaartingen organiseren lijkt intussen haar nieuwe dada te worden: voor Neos, Mardavo, de Ruysschaert ...
Trees is inderdaad geen mens van veel of grote woorden ...